کد مطلب:233426 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:265

شئون امام
«بالامام تمام الصلاة و الزكاة و الصیام و الحج و...

به وسیله امام نماز و زكات و روزه و حج و جهاد به كمال خود می رسد و فی ء و صدقات وفور می یابد و حدود و احكام جاری می گردد و از مرزها حفظ و حراست می شود. امام، حلال خدا را حلال و حرام او را حرام می كند و حدود الهی را جاری می نماید و از دین خدا دفاع نموده، با حكمت و موعظه نیكو و دلیل قاطع، مردم را به راه پروردگارشان فرا می خواند.

... امام، امین خدا در زمین و حجت او بر بندگان است. او خلیفه خدا در شهرهایش می باشد. امام دعوت كننده ی مردم به سوی خدا و مدافع حرم الهی است. امام علیه السلام حقیقت و روح همه ی عبادات، فرمان دهنده به آنها و آموزگار احكام آنهاست. امام سبب می شود احكام به تمام و كمال انجام پذیرد و نیز اعتقاد به امامت او شرط صحت این اعمال است. هیچ عملی بدون پذیرش امامت و ولایت امام معصوم، مقبول درگاه الهی نخواهد بود.

به وسیله ام

ام نماز، زكات، روزه، حج و جهاد كامل می شود و فی ء [1] و صدقات وفور می یابد و اجرای احكام و نگهداری مرزهای اسلام به دست وی انجام می گیرد.



[ صفحه 60]



بدیهی است كه حقیقت عبادت را كسی می تواند تحقق بخشد كه تمام دقایق، حقایق و احكام و آداب آن را بداند. در پی موالات و متابعت پیشوایان دین است كه خداوند معالم دین را به مؤمنین می آموزد و آنها را به حقیقت دین رهنمون می سازد. بنابراین لازمه ی رسیدن به حقیقت عبادات، تبعیت از امام و حجت برگزیده ی الهی است.

هر چند در هر عصر و زمانی ابرهای متراكم ظلمت و ضلالت سد راه دعوت برگزیدگان الهی گشته، لیكن آنان با جهاد و تلاشی شایسته و مناسب دعوت حق را آشكار نموده و خورشید حق و شمس هدایت را از پشت ابرهای جهالت بیرون آورده، در معرض دید بندگان قرار می دادند، تا در سایه جد و جهد و جهاد حضراتشان فرامین و دستورات حق تعالی تبیین شود و حدود الهی اقامه گردد.

مرحوم علامه سید عبدالله شبر می گوید: مقصود از اقامه ی حدود، بیان و تعلیم آن است، یا اقامه و اجرای آن از طرف حضرات معصومین علیه السلام، در هر زمانی، به حسب آن زمان. [2] .

در هر حال اقامه ی حدود الهی، آن گونه كه مرضی حق تعالی بوده، به وسیله ی این خاندان تحقق یافته است. بنابراین مردم در تعلیم و تبیین فرایض و احكام نیز عیال این خاندان و ریزه خواران آنان هستند.


[1] «في ء» به غنايمي مي گويند كه بدون جنگ و خونريزي به دست مسلمانها مي افتد.

[2] الانوار اللامعه: 132.